شبیه آخرین سیگار قبل از ترک

وقتی که دیگه از طبیعت لذت نبری،صدای بارون آرومت نکنه، نوازشهای باد روی صورتت شبیه سیلی بشود،وقتی که قدم زدن تنها راهی برای فرار کردن از خودت باشد. وقتی دیگه هیچ حرفی برات خنده دار نیست و هیچ فیلم طنز و کمدی نتونه خنده رو لبات بیاره،درست همین موقع است که احساس در تو میمیرد و خنده های مصنوعی نقاب صورتت را رنگ و لعاب میبخشد، قلب آدمی که بگیرد و بشکند ،دیگر نمی سود همان آدم سابق بود، وقتی قلبت هزار تکه شده و ترکهای عمیق برداشته، دیگر بلد نیست بخندد و بخنداند، میشود همان پرنده بال شکسته ای که دیگر محال است مثل روز اول پرواز کند ،قلب که جریحه دار شود، قلبی که بشکند، دیگر محال است همان قلب اولیه بشود .